EVEN BUKKEN – Transwijk
Niemand wil hier blijven. Kijk maar
naar het verkeer dat erdoor raast, de ontelbare
garages en autozaken. Hoe we de weg vinden
aan de hand van de ligging van de IKEA.
Tussen een keten van eenrichtingswegen
ligt de wijk. De huizen zijn laag en de horizon
immens. Op alles is bezuinigd behalve op uitzicht,
alles van wijdsheid is hier goedkoop. De vijver
is enorm en de auto’s klein. Om elke hoek
verwacht je het ziekenhuis. Een bejaarde
komt voorbij op een scooter, hij draagt een muts
van Unox. Hij zegt: we lijken misschien wel miniem,
hier, in ons wijkie. Maar dat komt omdat we even
bukken, om zo weer op te staan.
Hij rijdt weg, zijn achterlicht is een zacht sein.
In het verkeersparkje leren de kinderen
om weg te komen. We kijken toe hoe ze
gassen, nu al oefenen in het overleven van
bonsaibotsingen.
